Masa aku umur 9 tahun , aku pernah mengalami insinden sesat .
Sesat ok sesat .
Masat tu cuti sekolah and perkara biasa cuti sekolah is sedara mara semua bekumpul di kampung .
Satu hari , kami , pegi kebun buah nenek yg kami panggil paya .
Fyi , tmpat tu bersambung terus ke hutan yg di belakang belakang . Hahaha
Okay lepas dari melawat pokok pokok yg berbuah kami pun berjalan balik ke rumah nenek .
Tgh halfway nak smpai dah nampak pun kelibat rumah suddenly aku teringat chewing gum aku yg tertinggal atas meja ? pondok ? yg pasti aku gelar sebagai teratak .
Demi chewing gum aku , aku sanggup berpatah balik seorang diri masuk ke dlm paya . By that time aku capai chewing gum aku dan tgk sekeliling , aku bingung dan aku LUPA jln balik . Maklumlah lagi 9 tahun lagi behingus pun .
Aku rasa nak menjerit then aku ingat hutan . Nanti lain pulak yg menjawab . Nauzubillahimin zalik .
So aku teruskan bejalan mencari jalan pulang . Jalan punya jalan aku tau makin x familiar tmpat tu kat aku . Wonderful thing is aku x nangis pun . Tabahnya aku yg dulu . Hahahaha
Then , makin lama aku bejalan aku nmpak ada cahaya samar samar di hujung dan aku tau ada harapan utk keluar . Aku terus bejalan ke arah cahaya dan aku berjaya keluar . Gila kau tak takut sorang sorang di hutan . Aku rasa nak melompat mcm monyet tapi bila aku sedar aku bukan di kwsn rumah nenek tapi alhamdulillah masih berpijak di tanah kampung yg sama . Nasib aku ingat jalan kat kampung ni . Aku rasa seperti keluar dari kegelapan . Hahaha
Aku pun bejalan lagi mencari rumah nenek aku yg kira kira 500 m dari tmpat aku keluar tadi .
Aku pun tiba di pintu dgn muka yg baru keluar hutan . You know how . Rupanya agak lama juga aku struggle mencari jalan pulang sampaikan ada squad yg mencari aku kot kot aku terjatuh dlm parit besar yg dalam itu . Hahahaha
Sebab abg aku pernah terjatuh dan hmpir lemas tapi berjaya diselamatkan . And what if aku jatuh ? dahlah kecik tak pandai berenang seorang diri lagitu . 9 tahun gituu .
...........................
Kadang kita perlu bekorban utk mendapat apa yg kita mau seperti aku berkorban utk ambil balik chewing aku .
Pembaca sila jgn contohi contoh buruk aku . Hahahaha
Kita juga x harus berputus asa sbb what if aku hilang harapan masa tu , what do you expect ? aku duduk menunggu org mencari aku . Oh no itu ibarat menunggu dijemput binatang bisa ular ka biawak ka harimau kah . Harimau ? Hahahaha .
..............................
P/s : Aku mmg seorang and yes this is true story .